Paris Pigalle: de 10 beste adressen in mijn eigen buurt
Van picture perfect buurtbistro tot Chinees theehuis. En van cocktails met het beste uitzicht tot de ideale markt voor snobs.
Ooit droomde ik van een appartement in Saint-Germain. Ik wilde uitkijken over de daken van Rue Mazarine, taartjes kopen in de Rue du Bac en elke dag koffiedrinken bij La Palette in de Rue de Seine. Ik zou me wentelen in het oude Parijs, vol verrukkelijke clichés.
Dat laatste doe ik tegenwoordig regelmatig, zeker als ik een sentimentele bui heb, wat best vaak het geval is. Maar van een appartement in Saint-Germain kwam het niet. Toen ik negen jaar geleden op huizenjacht ging, ontdekte ik namelijk een heel ander Parijs, zonder clichés en vol nieuwe adressen. Dat Parijs beslaat veel meer buurten dan ik ooit had kunnen denken, Montmartre en Belleville bijvoorbeeld - waar ik eerder al over scheef.
In één van die buurten ging ik een jaar of acht geleden wonen: Pigalle. Dat zou eigenlijk tijdelijk zijn, maar ik ben er nooit meer weggegaan. Pigalle ligt in het noordelijk deel van het negende arrondissement en is van oudsher een buurt van hoeren, muzikanten en kunstenaars, maar die hebben allang plaatsgemaakt voor natuurwijnbars, neo-bistro’s en hippe hotels. Hoewel Pigalle tegenwoordig stukken gepolijster is dan vroeger, is het er nog steeds levendiger en cooler dan in het klassieke Parijs.
Daarom vond ik het hoog tijd je mee te nemen langs mijn eigen buurtfavorieten. Dat zijn er na al die jaren veel meer dan er in één nieuwsbrief passen, dus er komt ongetwijfeld ooit nog een tweede deel - en misschien wel een derde. Want verhuizen naar Saint-Germain? Ik moet er niet meer aan denken.
1. De brunchplek: Torkia
Het zijn misschien wel de liefste mensen uit mijn buurt: Torkia en haar vader. Na jaren ervaring als cateraar bij modehuizen als A.P.C. vond Torkia het tijd voor een eigen zaak. Omdat ze geen betaalbare locatie kon vinden, transformeerde haar vader zijn schoenmakerij in een mini-restaurant. Het resultaat is een Tunesisch streetfoodparadijs van veertien vierkante meter in het straatje tegenover de Moulin Rouge.
Je kunt er dan wel geen schoenen meer laten fixen, maar je bruncht of luncht er wél met Torkia’s Tunesische streetfoodklassiekers. Dat doe je bij voorkeur op het kleurrijke terras, want binnen is het nogal krap. Voor nog geen 16 euro per persoon staat je tafel vol. Wat je zeker niet mag missen is de bambaloumi (een beignet die je óf met suiker óf met ei en Harissa bestelt, al zou ik allebei nemen) en vooral: de citroenlimonade die Torkia naar recept van haar vader maakt. Daarbij gebruikt ze zowel de schil als het vruchtvlees, met als resultaat een vloeibaar citroentaartje. 79 Rue Blanche, 9e
2. De bakkers: Mamiche en Tranché
Toen ik net in Pigalle woonde, opende bij mij om de hoek de inmiddels legendarische bakkerij Mamiche. Ik heb inmiddels vaak genoeg over hun amandelcroissants geschreven. Bovendien staat er tegenwoordig vaak zo’n idioot lange rij, dat ik voor mijn dagelijks brood steeds vaker uitwijk naar andere bakkers in de buurt. Tranché bijvoorbeeld, dat sinds een paar jaar om de hoek van Mamiche zit. Hun baguette is geurig en knapperig, maar wat je zeker niet mag overslaan is hun petit pain aux pépites de chocolat. Dat is een klein broodje met stukjes pure chocolade erdoor. Ik eet het met een dikke laag gezouten roomboter (die je trouwens verderop in de straat op nummer 36 bij La Ferme Saint Hubert koopt). 62 Rue Marguerite de Rochechouart, 9e