Een weekend in Tanger
Over het visrestaurant van Anthony Bourdain, het zomerhuis van Yves Saint Laurent & andere favorieten.
Ik kan honderd excuses verzinnen waarom ik per se naar Tanger wilde, maar eerlijk gezegd ging ik vooral vanwege een vissoep. Om precies te zijn: Marokkaanse vissoep bereid in aardewerken potten, in een restaurant in de kashba dat beroemd werd dankzij mijn grote held Anthony Bourdain.
Daarnaast was het hoog tijd om mijn geliefde Marrakech tijdelijk in te ruilen voor een nieuwe bestemming, want daar liep het de afgelopen paar jaar nogal uit de klauwen qua toerisme. Van de Roelvinkjes tot The Real Housewives of Amsterdam: half Nederland liep opeens door de medina. Kon je vroeger ongestoord theedrinken in Le Jardin Majorelle, tegenwoordig moet je in de rij om er überhaupt binnen te komen. Of mijn liefde voor Marrakech daarmee voorbij is? Dat nooit (hier lees je waarom én deel ik mijn favoriete adressen) - maar een pauze leek me geen slecht idee.
En dus nam ik mijn zoon mee naar Tanger - of Tandja zoals Marokkanen zeggen. Ik verwachtte een rustige versie van Marrakech, maar ik zat er nogal naast: de steden lijken absoluut niet op elkaar. Tanger is veel ruiger dan Marrakech. Het heeft het rauwe en coole van veel havensteden. Daardoor is het misschien minder pittoresk, maar wél razend interessant - niet in de laatste plaats vanwege de spectaculaire geschiedenis vol spionnen, schrijvers, kunstenaars, boeven en gokkers.
Er hangt bovendien een lekkere energie dankzij horecapioniers die Marrakech de afgelopen jaren al voor Tanger verruilden. Zo opende Willem Smit - bekend van El Fenn in Marrakech - een paar jaar geleden al zijn House of Augustine. En zette Jasper Conran na L'Hôtel Marrakech in Tanger iets veel mooiers neer; hij verbouwde het voormalig zomerhuis van Yves Saint Laurent tot hotel - maar daarover later meer, want in deze nieuwsbrief neem ik je mee langs mijn ontdekkingen in Tanger.
1. Le Saveur de Poisson
Jarenlang zaten ze in mijn hoofd: de beelden van Anthony Bourdain bij familierestaurant Saveur de Poisson in de kashba van Tanger. Sindsdien wilde ik er per se eten. Tegen beter weten in natuurlijk, want de ervaring leert dat de adressen waar Bourdain filmde voorgoed verpest zijn. Toen ik 15 jaar geleden op Bali mijn zinnen had gezet op een geroosterd speenvarken waar Bourdain lyrisch over was en bij aankomst op drie bussen vol Amerikanen stuitte, had ik me voorgenomen voortaan uitsluitend zelf adressen te spotten. Maar dit visrestaurant bleef om een of andere reden rondzingen in mijn hoofd. En ergens is het goed dat Bourdain er filmde, want aangezien het aan een trap in de kasbah zit, zou je er zo voorbijlopen. Eenmaal binnen zit je in een gezellig familierestaurant vol tegels en papieren kleedjes.
Er is geen menukaart; iedereen die gaat zitten krijgt hetzelfde menu voor een vaste prijs (rond de 25 euro). Je start met brood, olijven en een vissoep uit een enorme aardewerken pot die in het midden van de zaak staat: een prachtige goudgelen soep met stukjes witvis erin. Je eet hem met een houten lepel - en in mijn geval ook met flink veel harissa. Want mijn verwachtingen waren na al die jaren misschien absurd hoog, maar ik vond de soep nogal, eh, subtiel van smaak. Het spektakel waar ik zo op hoopte kwam daarna: een dampende tajine met stukjes inktvis en zeeduivel: gloeiendheet, geurig en gekmakend dankzij een kruidige saus ramvol koriander. Daarna volgt het hoofdgerecht, dat altijd de vis van de dag is die op open vuur wordt geroosterd. In ons geval een joekel van een zonnevis en wat spiesjes haai: allemaal even simpel als smakelijk. Erbij drink je zelfgemaakt sap dat ter plekke wordt gemaakt van ondermeer druiven, vijgen en dadels en dat regelmatig wordt bijgevuld. Alles gaat in een moordend tempo, want zoals je kunt verwachten bij een zaak waar Bourdain heeft gefilmd staat buiten de volgende rij toeristen alweer te wachten. Of ik spijt heb dat ik ben gegaan? Zeker niet. Maar ik kreeg wel meteen weer zin om mijn eigen plekken te gaan ontdekken - waarvan akte. 2 Escalier Waller, Tanger
PS. Je kunt niet reserveren bij Le Saveur de Poisson. Zorg dat je er vlak voor openingstijd bent, zodat je niet in de rij hoeft. Lukt dat niet? Kom dan één of anderhalf uur na openingstijd, zodat je kunt aanschuiven voor de tweede shift.